Salapi

O, saan naroon ang tunay na saya

Ng taong palaging balisa ang diwa;

Halos kahirapan sa buhay ang dala

At wala ni munting ligayang madama?

Ano baa ng lunas ng pagkadalita?

Kaylan baa ng wakas, nasa’n ang ligaya?

Kalungkutang lagging ating nadarama

Nasaan ang wakas, bakit ‘di makita?

Katapusan na ba nitong pagdarahup

Kung aking makamtan perang salup-salop,

Hindi nga ba ito sa’tin maging salot

At magdala sa’tin sa pagiging hayop?

‘pagkat batid nating ditto nagmumula

Mga kaguluhang ating nakikita;

Ang mga pataya’t pagkapariwara

At ang ‘di mabuting pakikipagkapwa.

Sa kabilang banda ito’y nagbibigay

Ng munting ginhawa sa hamak na buhay,

Nakapagbibigay ng kaunting kulay

Sa buhay na ito kahit na may lumbay.