Ama

Ikaw ma’y nawala sa ‘ming piling ama

Ay palaging buhay ang ‘yong ala-ala,

‘di malilimutan lahat ng nagawa

‘pagkat ika’y mahal ng iyong pamilya.

Noong ika’y buhay’t nasa aming piling,

Ay ‘di alintana anumang darating,

Ulan man o bagyo o pagkagupiling,

Sakit man o hapis ay kayang indahin.

Iyong pinipilit, kami’y mairaos

Sa nararamdamang pagkakahikahus;

Lakas ng katawan ay halos maubos,

Inilalaan mo sa pamilyang kapus.

Naroon man ako sa ‘king pag-aaral

Ay nararamdaman ang ‘yong pagpapagal;

Ang pagsisikap mo’y ‘di matatawaran,

Pawis sa katawan ay nag-uunahan.

Lagari, martilyo, katam, at ang pako,

Araro at tabak, iyan ang gamit mo;

Upang may makain, kahit na paano,

Gagawin ang lahat, mahirap man ito.

O, mahal kong ama nakikita ko pa

Ang ‘yong mga ngiti kapag Masaya ka,

Ito ay lalagi sa ‘king ala-ala

Magpakailan pa man ay ‘di mawawala.

‘di ka na babalik, alam naming iyan

Ngunit sa ‘ming puso’y ‘di ka mapaparam,

Ika’y aming amang pinakamamahal,

Sa buhay na ito ay walang kapantay.